بررسی روند تغییرات دما، بارندگی و رطوبت نسبی در ایران

اولین گام در راستای آشکارسازی و چگونگی تغییر اقلیم بررسی ناهنجاری و نوسانات ایجاد شده در پارامترهای اقلیمی می‌باشد. در این تحقیق به بررسی روند تغییرات پارامترهای اقلیمی دما، بارندگی و رطوبت نسبی در مقیاس‌ زمانی سالانه در 37 ایستگاه سینوپتیک کشور (2010-1961) با استفاده از آزمون‌های آماری ناپارامتریک من-کندال و تخمین‌گر شیب سن پرداخته شده است. به‌طور کلی نتایج حاکی از روند افزایشی دما و روند کاهشی بارندگی و درصد رطوبت نسبی در اکثریت نقاط کشور می‌باشد. در کل کشور به غیر از ایستگاه‌های مرتفع و کوهستانی شهرکرد، خرم‌آباد و سقز روند افزایشی دما مشاهده شد که بیشترین افزایش معنی‌دار دما (سطح اطمینان 95درصد) در ایستگاه‌های مشهد، زاهدان، زابل، بم، یزد، بابلسر، کرمانشاه، آبادان، خوی و تبریز به میزان 1.5 درجه‌ی سانتی‌گراد در طی 50 سال می‌باشد. روند کاهش بارندگی خصوصاً در نیمه‌ی شرقی، غرب و شمال غرب کشور مشاهده گردید که بیشترین کاهش بارندگی معنی‌دار (سطح اطمینان 95 درصد) در  شمال غرب کشور و در حدود 3.2 میلی متر در سال می‌باشد. روند کاهش رطوبت نسبی در اغلب نواحی به غیر از قسمتی در ناحیه‌ی شمال غرب و جنوب دریای خزر مشاهده شد که بیشترین کاهش معنی‌دار در سطح اطمینان 95 درصد در ایستگاه‌های آبادان، زاهدان و کرمانشاه در حدود 4.1 درصد در 50 سال گذشته می‌باشد.